تولید محتوای هنری

آنچه بیش از پیش مرا مجذوب سینما ساخته، تبلور با شکوه حقیقتِ احساس در من است. سینمای ملل همواره سعی بر شگفتی سازی داشته و دارد و فیلم ها در هر نقطه ی جهان و خارج از مرزها توانسته اند بواسطه ی زبان هنر که یک زبان مشترک برای تمام مردم دنیاست همگان را تحت تأثیر قرار دهند. در واقع هنر مرز نمی شناسد و سینما زبان مشترک تمام نسل ها است. تفاوت ها تنها در گفتار و فرهنگ و آدام و رسوم است و حقیقت عشق و احساس، یگانه و یکپارچه است. سرچشمه ی لایتناهی خداوند است که دوستدار زیبایی هاست و هنر نیز تجلی زیبایی هاست. سینما اصیل است و با برخی کج روی ها و شیطنت ها رنگ نمی بازد. سینما قدرتمند است که گاه در صحنه ی نقره فام خود می خنداند، گاه می گریاند، گاه می رویاند و گاه می میراند! این سینماست که چهره خاموش نقاشی را با پیکره بی تصویر موسیقی می آمیزد و با حرکت ها بدان روح می بخشد. ” آندره بازن ” علت پیداش سینما را در همین اصل می پندارد؛ زوال و کهنگی در آن بی معناست و با اصالت و قداستش، جاودانگی را به بشر هدیه کرده است. سینما نمایانگر زندگی هاست که البته کمی اغراق گونه است. سینما روایتگر رسیدن ها و نرسیدن هاست. سینما تجسم رویا بشکلی حقیقی است. غیرممکن ها ممکن می شوند و تفکرات به بار می نشینند. سینما الهام بخش است. ” بگذار عظمت در نگاه تو باشد نه به آنچه که بدان می نگری. ” می توان شکوه را در هر نگاه لمس کرد هنگامی که اثری فاخر از سینما به پرده می رود. ” من از ژاپن با تو سخن می گویم، از کشور شکوفه های گیلاس … آرژانتین سرزمین من است، صدای مرا می شنوی؟ … پاریس این قلب تپنده عشاق و بارانی که گاه با اشکی تلاقی می یابد… و تو از سرزمینی بگو که از فراسوی آن با شکوه به من نگاه می کنی. ” … نوشتن از این عظمت بی بدیل، پایانی ندارد. قلم می زنم و قهوه ای می نوشم و می اندیشم به اندیشه های سال های بی پایان سینما.